رایانش ابری، مدلی است که به ارائه ی دسترسی آسان، توزیع شده و فراگیر به منابع محاسباتی تجمیعی و مشترک قابل پیکربندی، میپردازد براساس IDC 18، مفیدترین جنبه های استفاده از ابر شامل اجرای سریع و آسان مدل پرداخت به میزان استفاده و کاهش هزینه های درون سازمانی میباشد. با این وجود، با توجه به اینکه امنیت مهمترین موضوعی است که به منظور استفاده گسترده از رایانش ابری باید مورد توجه قرار گیرد، ارائه دهندگان رایانش ابری نیاز دارند که چالشهای امنیتی متداول سامانه های ارتباطی پیشین را برطرف نموده و همچنین آنها باید همزمان با آن به مباحث دیگری که توسط الگوی رایانش ابری معرفی میگردد، بپردازند.
اولین نگرانی امنیتی در پردازش ابری افشاء داده به اشخاص و یا سیستم های غیر مجاز می باشد. زمانی که یک سازمان داده های خود را در ابر قرار میدهد، مالک داده (مستاجر) در داخل سازمان و در مقابل متولی داده (تأمین کننده) خارج از سازمان قرار دارد و این یک چالش برای کنترل دسترسی به داده ایجاد می کند. در نتیجه پاسخ به پرسشهای زیر توسط تأمین کننده ضروری است : "چه کسی به داده سازمان شما دسترسی خواهد داشت؟" و "چگونه دسترسی تنها به کاربران و سیستم های مجاز محدود خواهد شد؟" همچنین تائید ادعاهای تأمین کننده در این رابطه ضروری است.
به طور برجسته نیاز به کار بیشتری در زمینه های مختلف همچون مسئولیت های ارائه دهندگان در قبال خدمات خود در ابرهای عمومی مورد نیاز است تا خدمات شفاف و قابل اطمینانی برای افراد جامعه مهیا گردد.
به طور برجسته نیاز به کار بیشتری در زمینه های مختلف همچون مسئولیت های ارائه دهندگان در قبال خدمات خود در ابرهای عمومی مورد نیاز است تا خدمات شفاف و قابل اطمینانی برای افراد جامعه مهیا گردد. از آنجایی که راهکارهای جلوگیری از نشت داده کاربران و حفظ محرمانگی و حریم خصوی آنها برای ارائه دهندگان خدمات ابری یک هدف مطلوب به حساب میآید، مسئولیت های آنها نیز در قبال کاربران افزایش مییابد. مشخص است تا زمانی که داده های بزرگ به پردازش در ابر نیاز دارد، هیچ ساز و کار مؤثر و مناسبی وجود ندارد تا بتواند این کار را بدون اجازه ی ارائه دهندگان خدمات ابری که
به دادههای خام دسترسی دارند، انجام دهد.