این آمار شامل نرم‌افزارهای غیرقانونی و محصولات کرک شده و سخت‌افزارهای قفل شکسته است. آمار مذکور توسط منابع کشور چین اعلام شده؛ کشوری که در اصطلاح بین‌المللی برای ایران، دوست و برادر شمرده می‌شود. بعد از ایران کشورهایی همچون مولداوی، زیمبابوه، سری لانکا، یمن و لیبی قرار دارند.
شاید برای ایرانیان، استفاده از نرم‌افزارهای اصلی و اورجینال، مقرون به صرفه نباشد، چرا که آنها برای کل سیستم رایانه‌ای و اکانت اینترنتی و گوشی تلفن همراهشان نیز در مجموع معادل 4هزار دلار (12میلیون تومان) هزینه نمی‌کنند چه برسد به اینکه بخواهند فقط برای نرم‌افزارهای مورد استفاده‌شان این مبلغ را هزینه کنند. اما مردمان دیگر کشورها با چه شرایطی از این نرم‌افزارها استفاده می‌کنند؟
وقتی پای یک ایرانی به یک کشور خارجی باز می‌شود و یک دوره زمانی در آنجا ساکن می‌شود متوجه این اختلاف رفتار می‌شود. حتی اگر نگاهی به نمایشگاه رسانه‌های دیجیتال ایران بیندازید می‌بینید که پرفروش‌ترین نرم‌افزار این نمایشگاه که بسته‌های آن را با لیفتراک به محل غرفه حمل می‌کنند مجموعه‌ای از نرم‌افزارهای قفل شکسته مشهور جهانی است که در یک مجموعه دی وی دی بسته‌بندی شده و به اسم نرم‌افزار ایرانی، با برند ایرانی، با قفل ضد‌جعل و هولوگرام با قیمتی حدود 8 دلار فروخته می‌شود.
در نمایشگاه‌های مشابه مانند جیتکس دوبی اگر یک غرفه اقدام به عرضه حتی یک نرم‌افزار قفل شکسته کند دودمانش بر باد خواهد رفت. اغلب سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی ایران نیز از همین نرم‌افزارهای قفل شکسته و غیرمجاز برای انجام امور رایانه‌ای و اینترنتی خود استفاده می‌کنند. از لحاظ شرعی نیز استفاده از اینگونه نرم‌افزارها مجاز اعلام شده و تنها شکستن قفل نرم‌افزارها حرام اعلام شده است.
ایران تا‌کنون عضویت در هیچ‌یک از کنوانسیون‌های بین‌المللی مرتبط با حق کپی‌رایت را نپذیرفته و همین موضوع از عوامل مهم ناکامی ایران برای عضویت کامل در سازمان تجارت جهانی بوده است. از مجموع ۷۰۰سؤالی که سازمان تجارت جهانی برای قبول عضویت ایران برای مقامات کشور ارسال کرده، بیش از ۱۰۰پرسش مستقیما مربوط به قانون کپی‌رایت است. رواج استفاده از نرم‌افزارها و محصولات قفل شکسته و غیرمجاز در ایران پیامدهای جبران ناپذیری برای کشور ایجاد کرده است؛ از جمله:
1- ورشکستگی شرکت‌های تولید‌کننده نرم‌افزار و محصولات رایانه‌ای، بازی‌ها و ضد‌ویروس ها.
2- فرار مغزهای آی‌تی کشور به خارج به‌دلیل ترس از شکستن قفل محصولات ابداعی آنها در ایران.
3- امکان رسوخ و نفوذ ویروس‌ها، تروجان‌ها و بدافزارهای مختلف، ازجمله ابزارهای جاسوسی رایانه‌ای به دستگاه‌های کاربران ایرانی.
4- سوءاستفاده هکرها و کرکرها از اطلاعات شخصی کاربران ایرانی.
5- وابستگی هرچه بیشتر ایران به محصولات خارجی به‌دلیل فقدان توانمندی شرکت‌های داخلی برای تولید داخلی.
6- ناتوانی در تشخیص متخلفان از افراد قانونمند به‌دلیل شیوع تخلفات رایانه ای.
7- تأخیر در پیاده‌سازی فناوری‌ها و سرویس‌های دولت الکترونیک در ایران.
منبع : وبسایت همشهری آنلاین : حمید ضیایی پرور
سالانه شرکت‌های نرم‌افزاری ضررهای هنگفتی از رعایت نکردن قانون کپی‌رایت در برخی کشورها متحمل می‌شوند؛ اگرچه ممکن است در ظاهر این به نفع کاربران کشورهایی باشد که قانون کپی رایت را رعایت نمی‌کنند ولی در نهایت باعث خواهد شد که هیچ‌گاه برنامه‌نویسی در این کشورها رشد نداشته باشد چرا که کپی‌های غیرقانونی گریبان نرم‌افزارهای داخلی را نیز خواهد گرفت به همین خاطر صادرات نرم افزار میتواند به عنوان یک منبع مهم صادراتی مطرح باشد که در کشور ما متأسفانه به آن صورت اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است
گر بخواهیم نگاه واقع‌بینانه‌ای به نقض کپی‌رایت داشته باشیم، ممکن است این اقدام منافعی در برهه‌ای از زمان برای جامعه و کاربران داشته باشد اما در دراز مدت صدماتی به کشور وارد خواهد کرد که یکی از آنها محرومیت از پیوستن به سازمان تجارت جهانی است.
به نظر من قانون کپی رایت در ایران، رویایی زیبا از نوع تخیلی و دور از دسترس هست. به این دلیل که متاسفانه جامعه حال حاضر ایران مبتلا به یک سری آفت مثل عدم مسئولیت پذیر بودن و دادن شعار های دروغین هست. که با وجود این آفات ما هرگز نمی توانیم به قانون کپی رایت در ایران دست پیدا کنیم.
منابع:
http://hodana.ir
http://itanalyze.com
مسئولین معتقدند که با پیوستن ایران به قانون کپی رایت معضلات فراوانی برای ما ایجاد می شود. چنانچه در زمان پهلوی که نخستین بار این موضوع مطرح شد با بررسی سود و زیان آن ، آنها حاضر به پدیرش قانون کپی رایت نشدند زیرا در آن زمان ایران کشوری مصرف کننده بود تا تولید کننده و برای ایران هزینه های بسیار زیادی درپی داشت.
اما حال امروزه ایران کشوری قدرتمند نسبت به قبل شده است و با مهندسین توانمند خود میتواند به کشوری تولید کننده تبدیل شود اما آیا زیرساخت¬های مناسب برای خودکفایی در این زمینه وجود دارد؟
پس از کش¬و¬قوس های فراوان وزارت ارشاد اسلامی در سال 91، برای عضویت در کنوانسیون"برن" لایحه¬ای را به مجلس ارائه کرده است که در صورت تصویب آن ایران ملزم به رعایت قانون کپی¬رایت خواهد بود. در این لایحه نیز 14 دلیل مهم برای مخالفت با پذیرش کپی¬رایت بیان شده است که به طور خلاصه به شرح زیر است:
1) تعارض با قوانین مالکیت در اسلام
2) نقض قاعدۀ نفی سبیل در اسلام
3) هزینه گزاف
4) گسترش دلالی و تضعیف تولید داخل
5) وابستگی ابدی
6) ترمز بخش فناوری
7) تحریم
8) عضویت بدون کسب امتیاز
9) ضرر برای همه، سود برای عده‌ای معدود
10) نقض آزادی‌های فردی
11) زمینه‌سازی برای ادامۀ تبلیغات منفی و جریمه‌های سنگین
12) گسترش محتوای نامشروع
13) ایجاد انحصار
14) سرنگون کردن نردبان توسعه
با توجه به توضیحاتی که در هر یک از این مواد آماده است پیوستن به معاهداتی از این دست در کشور ما نتیجه‌ای جزخودتحریمی و از بین بردن مسیر پیشرفت در شرایط موجود ندارد.
اما از طرفی باید این نکته را در نظر بگیریم که بعضی از افرادی که نرم افزار¬ها را کرک می¬کنند از روی علاقه اینکار را انجام نمی-دهند و ممکن است بدافزاری را نیز به همراه نرم¬افزار قرار دهند. در اینصورت امنیت ما نیز به خطر می¬افتد. زیرا تمام فعالیت ما برای وی ارسال می¬شود. با این شرایط چکاری می بایست انجام شود؟
آیا بهترین کار ایجاد زیرساخت مناسب برای مهندسین کشور خودمان نیست تا نرم¬افزارهای مورد نیازمان را با قیمتی مناسب و رعایت همه موازین اخلاقی تولید کنند؟
منبع: پایگاه خبری تحلیلی تعامل
در طول سالیان گذشته به دلایل زیادی از جمله
- ارزش پایین پول ملی و درنتیجه قدرت خرید پایین مردم
- عدم تولید کننده بودن کشور در زمینه ی نرم افزار نویسی و ورود دیر هنگام به این زمینه ی سود آور
- تحریم های خارجی اعمال شده علیه ایران
- عدم اگاهی مردم از خطرات نرم افزار های کرک شده
استفاده از نرم افزار های کرک شده به یک عادت تبدیل شده و همانطور که این عادت یک روزه به وجود نیامده یک روزه هم از بین نمی رود. بزرگترین مقصر در این زمینه کسی نیست جز دولت زیرا سیاست های دولت به شدت در آگاهی مردم موثر است. در زمانی که دولت باید به فکر انجام یک کار بنیادی، یعنی شروع آموزش از دوران ابتدایی و حتی قبل از آن باشد، با دنبال کردن پروژه های بی ارزش مثل سیستم عامل ملی یا مرورگر ملی فقط جیب یک سری سودجو و اغلب مبدع این تفکرات را پر می کند.
نقض قانون کپی رایت در ایران غیر اخلاقی است ولی اجرای ناگهانی این قانون با توجه به پیامد های آن در شرایط کنونی غیر اخلاقی تر است. بهتر است طبق یک برنامه ی بلند مدت مثلا همان 1404 شرایط برای پیوستن به تجارت جهانی محیا شود.
البته این موضوع را هم در نظر بگیریم که عدم توانایی خرید نرم افزار فقط مربوط به کشور ما نیست و کشور هایی مثل روسیه، چین و تقریبا تمام کشور ها بجز کشور های پیشرفته از این مشکل رنج می برند و در صورت جست و جو در سایت های torrent به وضوح قابل مشاهده است ولی نقض کپی رایت به صورت علنی انجام نمیشود.