کامنت، حق است یا امتیاز؟
کمتر از یک قرن است که رسانه‌های جمعی فراگیر شده‌اند و کمتر از ربع قرن است که اینترنت فراگیر شده است و تاریخچه استفاده اینترنت در کشور ما ایران، حدوداً بیست سال است، اما در همین مدت نسبتا کوتاه همه شئون زندگی ما را در بر گرفته و تقریبا زندگی در دنیای بدون اینترنت غیر ممکن به نظر می‌رسد. رسانه یعنی ابزاری که به وسیله آن پیامی را از نقطه‌ای به نقطه دیگر انتقال میدهند.
شاید در گذشته نفس ارسال پیام اهمیت داشت و بقیه مباحث در حواشی قرار داشتند اما امروزه فرستنده پیام، مخاطب، نیت فرستنده و نیاز مخاطب، از مهمترین مباحث علم رسانه و ارتباطات شده است. بنابراین چند سالی است جایگاه مخاطب در رسانه، پذیرفته شده و انتظار می‌رود در چند سال آینده تمامی رسانه ها، مخاطب محور محض شده و فرستنده، صرفا نقش مدیریتی و هماهنگ کننده داشته باشد!
پرداختن به تاریخچه رسانه‌های جمعی بحث مستوفایی است که در این مقال نمی‌گنجد اما میتوان اشاره‌ای به الگوهای متداول رسانه‌های جمعی داشت اولین الگویی که کارشناسان رسانه مطرح میکنند الگوی کارگزاری و تبلیغی است. یعنی فرستنده هرآنچه مایل است به مخاطب انتقال میدهد و در این الگو، مخاطب کاملاً منفعل و پذیراست و نقشی در محتوای پیام ندارد.
الگوی دوم، الگوی اطلاع رسانی است در این الگو نیز، کاملاً ارتباط یکطرفه است با این تفاوت که در این الگو محتوای پیام جهت دار نیست و با ذائقه مخاطب سازگاری بیشتری دارد. الگوی سوم، الگوی ارتباطی دوسویه ناهمسنگ است؛ در این الگو کم کم نقش مخاطب در رسانه بیشتر میشود و مخاطب میتواند با نظرات خود در جهت‌گیری رسانه؛ ایفای نقش کند اما همانگونه که از اسم الگو بر می‌آید نقش مخاطب ناهمسنگ است و یعنی تاثیر اندکی در رسانه دارد.
در الگوی چهارم ارتباط دوسویه همسنگ نامیده میشود. نقش مخاطب پررنگ شده و به اندازه فرستنده واجد تاثیر میشود. به عبارت دیگر رسانه بدون نظر مخاطب معنی پیدا نمی‌کند و فرستنده و گیرنده نقشی و تاثیری یکسان در محتوا و کیفیت پیام دارند.
با توجه به الگوهای ارتباطی متوجه می‌شویم که سیاستگذاران رسانه ای در سیر تحولات رویکردیشان اندک اندک به این نتیجه رسیده‌اند که ارسال یکطرفه پیام بدون لحاظ نظر مخاطب امکانپذیر نیست. لذا امروزه مشاهده می‌کنیم که تمام رسانه‌های جمعی، با لحاظ سامانه‌ای درصدد اخذ نظر مخاطب و لحاظ آن در برنامه‌هایشان هستند و هر رسانه ای از این مهم استنکاف ورزد تمام مخاطبین خود را از دست میدهد و رسانه بی مخاطب به مانند فریادی از سر استمداد، در وسط بیابانی است که هیچ کس آن فریاد را نمی‌شنود!
امروزه در انتهای صفحات اصلی همه سایتها و وبلاگ‌ها نوشته شده که نظر بدهید یا به عبارت متداول‌تر کامنت خود را قرار دهید، در واقع کامنت همان اظهار نظر شما و یا مطلبی هست که شما می‌خواهید به مدیران سایت یا وبلاگ و یا شخص ایجاد کننده ی آن مطلب ارئه بدهید تا طرف مقابل از نظر شما مطلع شود اما کاربرد مهمتر کامنت رویت آن توسط همه مخاطبان و اجازه اظهار نظر به آنها هم در مورد مطلب و همچنین در رابطه با اظهار نظرهاست. به عبارتی فضایی مناسب برای تبادل نظر است یا به طور عمومی تر، شرایطی مهیا شده تا دیگران هم از نظر ما آگاه باشند. کامنت در انگلیسی به معنای نظریه دادن است و در معنی دیگری تفسیر خوانده میشود.
از جمع این معانی میتوان نتیجه گرفت که کامنت همان نظری است که بر اساس تفسیر یا قضاوت شخصی ارسال میشود. بنابراین ممکن است در کامنت‌هایی که برای یک موضوع خاص در اینترنت مشاهده می‌کنیم کاملا تفاوت و تضاد را مشاهده کنیم که این به ماهیت تفسیری(قضاوت شخصی) کامنت برمی‌گردد و کاملا طبیعی میباشد.
اگر نخواهیم واژه حق را برای کامنت بکار ببریم که صاحبان رسانه‌ها در اختیار مخاطب قرار میدهند واژه امتیاز کاملا درخور و بجاست. لذا مخاطبین رسانه‌ها با درج کامنت می‌توانند به چند مهم نائل آین، اولا از این امتیازی(اظهارنظر) که برای آنها قائل شده اند بهره برند، دوما پس از اظهار نظر واکنش‌ها به نظر خود را بدانند و متوجه شوند که در چه مختصاتی از افکار عمومی قرار دارند، سوما با نظرات سازنده و منطقی به جهت گیری صاحبان رسانه یاری دهند و چهارما اینکه با چند کلیک ساده و درج کامنت زکات بهره برداری مجانی و مفت خوانی از سایتها و وبلاگ‌ها را بپردازند!
حال به نظر شما کامنت حق است یا امتیاز؟
"واو" یا "در"،مساله این است.
در یکی از همایشهای اخلاق و ای تی در برخی موارد با آنچه ارایه می شد، تفاوت هایی داشت و این تفاوت فقط در "حرف ربطی" بود که سخنرانان بیان می کردند. به عبارتی تفاوت میان حرف "واو" و "در" بود. به عبارتی این سوال مطرح شد که آیا صحبت از اخلاق "و" فناوری اطلاعات است یا اخلاق "در" فناوری اطلاعات. چراکه اگر از حرف "در" استفاده شود، فناوری اطلاعات به عنوان بستر شکل گیری اخلاق مطرح می شود، حال آنکه حرف "واو" تعامل همسویی، این دو مقوله را نشان می دهد.
دکتر سعید مهدوی کنی، عضو کمیته علمی همایش در این باره می گوید: وقتی از "واو" استفاده کنیم، نوعی تعامل مطرح می شود همچنین، اخلاق "در" فناوری که "اخلاق فناوری" را شکل می دهد، می تواند در حیطه های مختلفی که وابسته به رفتار انسان و ظرفیت های روحی روانی اوست، معنادار باشد. بنابراین اگر "در" نیز گفته شود، اشتباه نیست؛ بلکه در واقع نوعی از قوانین و مقرراتی است که می باید در حیطه فناوری اطلاعات رعایت شوند. با این حال صاحب نظران این نکته را مدنظر قرار می دهند که نگرانی اخلاقی ناشی از آگاهی روبه رشد فناوری اطلاعات، دیگر یک حرکت نظری نیست و این نگرانی امروزه به صورت یک سند یا منشور می خواهد با ورود به درون جامعه، در صدد نهادینه کردن اخلاق و فناوری اطلاعات برآید به نحوی که حرکت محسوسی از اخلاق به قانون را شاهد خواهیم بود.
رانت اطلاعاتی
درجا زدن در سیستم ها و و دردست نداشتن اطلاعات کافی و جامع در خصوص تازه های دنیای کاری فرد، نتیجه ی عدم امکان گردش آزاد اطلاعات است، از طرفی هم ابتکار و بروز ایده های نو با گردش آزاد اطلاعات میسر می شود که در صورت عدم گردش اطلاعات، این مسایل خود، نابودی سیستم را بدنبال دارند.
با توجه به داشتن حق دسترسی به اطلاعات پیرامون برای عموم افراد سیستم، باز هم برخی از مدیران و کارفرمایان، زیر دستان خود را از بخشنامه های اجرایی و یا داشتن یک سری اطلاعات سازمانی محروم می کنند. در اینجا شرایط برای همه ی افراد در جهت رسیدن به یک نتیجه و نفع خاص یکسان نبوده و رانت اطلاعاتی ایجاد می شود.البته برخی ازین اقدامات مدیران دلایل خاصی هم دارند!
در اینجا مسئله امنیت سازمان مهمترین مسئله ای است که مدیران گاهی با صلاح دید خود و برای حفظ آن مجبور به خفای اطلاعات جدید هستند.
ولی آیا کارمندان متعهد، امین سازمان نیستند و مدیران به آسانی حق رانت اطلاعات را دارند؟!!
مهندسی اجتماعی
امرزه برای از بین بردن ویروس ها و یا محافظت از اطلاعات سیستم ها از روشهای مختلفی استفاده می شود همچون نصب فایروال و آنتی ویروس های قوی اما بازهم متاسفانه راه برای ورود هکرها در اطلاعات وجود دارد که در این بخش بحث مهندسی اجتماعی مطرح می شود.
مهندسی اجتماعی دارای معنی روزمره ای است که هرروز تمامی افراد با آن سرو کار دارند اما برخی این افراد را نمیشناسند و مورد حمله اطلاعاتی قرار میگیرن.
مهندسان اجتماعی به افرادی تلقی میشود که با برقراری رابطه دوستانه یا ابراز آشنایی با افراد آنان را به مرور زمان مورد حمله و سرقت اطلاعات قرار میدهند.
که نمونه هایی از این حملات به شرح زیر است:
- فردی به بخش آی تی شرکتی تماس میگیرد و ادعا میکند که مدیر یکی از شرکتها میباشد و رمز خود را برای ورد به سایت شرکتش فراموش کرده است.
- با یکی از افراد بخش کامپیوتری شرکت وارد رابطه دوستی می شوند و آنها را از این طریق وادار به انجام کارهایی چون پرسیدن اطلاعات و یا ورود به بخش امنیتی را انجام می دهند.
این دو مورد تنها نمونه های بسیار کوچکی از ورود این مهندسان به بخش های امنیتی می باشد
همچنین برخی دیگر که به آشغال گردها معروف هستند از کاغذها و فایل های دور ریخته شده جهت جمع آوری اطلاعات استفاده میکنند. و باید به این نکته نیز توجه داشت که هکرها افراد با صبر و حوصله فراوان می باشند و روزهای زیادی را برای جمع آوری اطلاعات مورد نیازشان صرف می کنند.
برای جلوگیری از ورود و نفوذ این افراد مدیران شبکه ای باید راهکارهای امنیتی فراوانی را در پیش گیرن اما متاسفانه بسیاری از این مدیران از زیر بار این مهم شانه خالی میکنند و به راحتی را برای نفوذ این افراد هکر بازتر می شود.
نمونه های امنیتی مطرح شده برای شرکتها باید شامل موارد زیر باشد:
- سیاستهای کلمات رمز محکم
- ممنوع کردن لو دادن پسورد
و همچنین همه مدیران موظف به آموزش دادن کارمندان خود دب این زمینه نیز میباشند و مهم ترین مسله ابلاغ تماس های تلفنی مشکوک به مافوق و یا جایی که بتوان آن تماس را ردیابی کرده و از امن بودن تماس اطمینان حاصل شود.
منبع:
/http://vista.ir/article/222194
عینک های گوگل
عینک گوگل یا google glass که توسط بابک پرویزو استیو لی و سباستین ترون به جهانیان معرفی شد یک طراحی ساده و قابل پوشیدن برای کاربران ایجاد کرده است که دارای وزنی کمتر از یک عینک آفتابی می باشد و روش استفاده آن به این صورت بوده است که یکی از چشم های کاربران آزاد و بدون شیشه می باشد و چشم دیگر با داشتن شیشه مخصوص اطلاعات را منعکس کرده و به کاربر اجازه مشاهده آنرا می دهد و می تواند از تمامی تصاویر و اتفاقات اطراف وی فیلمبرداری کرده و آنها را برای شخص استفاده کننده نمایش بدهد همچنین این عینک قابلیت جستجو در وب سایتها و پخش موسیقی را نیز فراهم کرده است.
اما مسایل حریم خصوصی این عینک که بسیاری از شرکتهای بزرگ و دولتها را نگران ساخته است ب شرح زیر است:
google glass برای چه مواردی استفاده می شود؟
چه اطلاعاتی را ضبط و پخش می کند؟
آیا این عینک اطلاعات کشف شده را به طراحان آن مخابره میکند؟
آیا راه ورود هکرها به زندگی شخصی افراد هموارتر شده است؟
و سوالات بسیاری که همگی ناشی از حفظ حریم خصوصی افراد میباشد و متاسفانه تا کنون گوگل پاسخی برای رفع این نگرانی ها منتشر نساخته است. و هم چنین میتوان ریشه اصلی این نگرانی هارا در این مسیله جستجو کرد که شرکت سازنده یعنی گوگل برای تولید عینک خود با نهادهای امنیتی در ارتباط نیست و این مسله باعث ایجاد ناامنی در بین افراد و ترس از فاش شدن مسایل شخصی و خصوصی آنان شده است. و شرکت گوگل به راحتی با بکارگیری این وسیله میتواند علاوه بر ردیابی مکان و مسیر کاربران میتواند به آنچه که آنان مینگرند نیز دسترسی پیدا کنند.
و مهمترین مسله نگران کننده در زمینه حریم خصوصی این عینک مطرح نمودن این سوال است که آیا این عینک برای تعقیب افراد مورد استفاده قرار میگیرد یا خیر؟؟
منبع:
http://www.cyberpolice.ir/information/24671
اخلاق در بازی های رایانه ای
همانطور که میدانیم امروزه اکثر کودکان و نوجوان بیشتر وقت خود را به پای رایانه هایشان میگذرانند، و در این بین کم نیستند عده ای که وقتشان را با بازی های کامپیوتری پر میکنند، گویی که بازی جزیی از زندگی آنها شده است اما شکل و تنوع این بازی ها از دوره ای به دوره دیگر و از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است اما در بین آنها شباهت ها و یکدستی هایی نیز وجود دارد. از طرفی بازی های رایانه ای، به عنوان رسانه ای مدرن، سبک زندگی افراد را به صورت نمادین نشان میدهد که نشاندهنده فرهنگ حاکم در جامعه است. فرهنگی که اگر منتقل شود، تحقق اهداف بعدی را محقق میکند.
اما این دوران مهمترین دوران شکل گیری خصوصیات کودکان و نوجوانان است. همان طور که یک بازی کامپیوتری میتواند تاثیرات مخربی بر روحیه این افراد داشته باشد، میتواند به رشد و شکوفایی آنها نیز کمک کند.
از طرف دیگر میتوانیم بگوییم که امروزه بازی های کامپیوتری فقط ابزاری برای سرگرمی افراد نیستند بلکه یکی از بزرگترین صنایع دنیای فناوری اطلاعات و ارتباطات میباشد. اما در کشور ما چون شناخت اندکی نسبت به این صنعت وجود دارد، این امر باعث شده تا بیشتر افراد، بازی های رایانه ای را مخصوص کودکان و نوجوانان بدانند و آن را تفریحی برای اوقات فراغتشان بدانند، اما میدانیم موضوع فراتر از این ها میباشد.
اما حال چه کاری میتوانیم برای کمک به کودکان و نوجوانان انجام دهیم؟
همانطور که میدانیم، امروزه اکثر بازی ها خشن هستند باید بدانیم که این بازی ها چه تاثیری بر روحیه این افراد میگذارد؟
آیا بیشینه لذتی که برایشان دارد به تاثیراتی که بر روح و روان آنها میگذارد می ارزد یا خیر؟
این افراد در این سن تجربه چندانی ندارند چگونه می تواند یک بزرگسال به آنها کمک کند تا بتواند آنها را متقاعد کند؟
تولید کنندگان بازی های کامپیوتری چه نکات اخلاقی را باید رعایت کنند؟
حال اگر کودک یا نوجوان از بازی های ساخت دیگر کشورها استفاده کند، تاثیری که این افراد از فرهنگ دیگر جوامع میگیرند چگونه است؟
چه مسایل اخلاقی را برای ساخت بازی های کامپیوتری باید در نظر بگیریم؟
خوشحال میشم در این خصوص نظر بدید J
منبع شناسی:
خودم
www.tebyan.net
حریم شخصی دانش آموزان
ذ رشد روز افزون استفاده از تکنولوژی به دانش اموزها اجازه جمع آوری مقدار زیادی اطلاعات رو داده است . کنترل اطلاعات شخصی توسط دانش اموزان از دست رفته و خطر نقض حریم شخصی افزایش چشم گیری پیدا کرده است.در این پست ما به بررسی قانون اساسی امریکا که به دانش اموزان کنترل دوباره اطلاعات در مورد زندگیشان را می دهد ، می پردازیم
ادامه مطلب ...
آینده حریم خصوصی (محافظت از اطلاعات ژنتیک)
قراره در آینده نزدیک، مشخصات
ژنتیکی هر فرد به صورت دیجیتالی ذخیره بشه. این کار می‌تونه به
سلامت افراد بسیار کمک کنه و پزشکا رو در درمان اونا یاری کنه، ولی خطرات بزرگی هم در
پی داره و می‌تونه باعث شه زندگی فرد نابود شه.
اگه فردی از افراد یک خانواده در سال‌های گذشته دچار سرطان روده شده باشه، افراد خانواده نیز نگران و منتظر این هستند که
آیا اونها هم به این سرطان دچار خواهن شد یا خیر. اما امروزه با
یک آزمایش ژنتیک میشه متوجه شد که فرد بیشتر از حد متوسط در معرض خطر
بیماریه یا نه و در صورت مثبت بودن آزمایش، میشه فرد رو تحت مراقبت‌های خاص قرار
داد. علم ژنتیک در این زمینه بسیار پیشرفت کرده و هرچی پزشکا بیشتر راجع به ژن‌های
شما بدونن، بهتر می‌تونن بیماری شما ر درمان و یا از پیشرفت اون جلوگیری کنن.
ادامه مطلب ...
آزادسازی ثبت نام دامنه های اینترنتی غیرلاتین از سوی شرکت ICANN
سازمان جهانی واگذاری نام ها و شماره های اینترنتی(آیکان)، که مسئولیت سیستم دامنه های اینترنتی DNS را بر عهده دارد اخیرا تحول عظیمی در کار خود ایجاد کرده و آن ثبت نام دامنه های اینترنتی به صورت غیرلاتین و به زبان محلی شرکت ها است که به گفته ی مسئولان آیکان یکی از بزرگترین تغییرات فضای مجازی از زمان اختراع آن تا کنون می باشد!
این تغییر و تحول می تواند باعث جذب حداکثری افراد در سراسر دنیا باشد که به زبان لاتین آشنایی ندارند.از طرفی به گفته ی منتقدان این طرح می تواند باعث ایجاد بی نظمی و سردرگمی در فضای وب شود ، به خصوص افرادی را که در سیستم خود صفحه کلید هایی به زبان سایر کشور ها نظیر چین،کره،روسیه و ... ندارند را دچار سردرگمی می کند و این می تواند منجر به عدم دسترسی این افراد به سایت های خارجی زبان شود.
با وجود این مخالفت ها و نقد هایی که از سوی منتقدان و سیاستمداران به این اقدام آیکان وارد بود،این شرکت سرانجام تصمیم خود را اجرایی کرد و مصوبه ی ثبت دامنه های غیر لاتین را به انجام رساند.
شاید پافشاری آیکان بر این مسئله به خاطر این است که به جهانیان نشان دهد بر اساس منافع بین المللی حرکت می کند و هیچگونه وابستگی به ایالات متحده امریکا ندارد، چراکه عده ای از منتقدان بر این باورند که پس از خصوصی سازی این شرکت،آمریکا کماکان نفوذ زیادی بر این شرکت دارد و آن را مستقیما بر اساس منافع خود اداره می کند.
از جمله فواید این اقدام می توان به دسترسی آسان و راحت به اخبار محلی و همچنین استفاده ی راحت تر کودکان از اینترنت برشمرد.
از نظر من این اقدام آیکان یک رویکرد مهم در آزادسازی اینترنت است طوری که برای دسترسی همه ی افراد دنیا آسان باشد و همه ی افراد از همه ی جوامع و با هر زبانی، از حقوق مساوی از فضای وب بهره ببرند.
اما ما در ایران چندان احساس نیاز به این اقدام نمی کنیم چرا که کشور ما تحت تحریم و فشار دولت آمریکاست و ویندوز نصب شده در سیستم های ما نسخه رسمی فارسی ندارد و چندان دچار مشکل نمی شویم.اما امیدواریم ثبت دامنه ها با زبان فارسی نیز امکان پذیر باشد.
منبع:
پاک کردن سوابق در گوگل
بعد از این که دادگاه اروپا رأی داد که گوگل باید اطلاعات تاریخ مصرف گذشته افراد را از دور خارج کند، این شرکت برای کسانی که می‌خواهند فراموش شوند یک فرم آنلاین باز کرد.
حالا تنها در یک روز ۱۲ هزار نفر در اروپا این فرم آنلاین را برای حفظ حریم خصوصی خود پر کرده‌اند تا سوابق آنها از اینترنت پاک شود.
این حکم دادگاه اروپا در نتیجه شکایت یک اسپانیایی صادر شد که معتقد بود اطلاعات مربوط به بدهی‌های سابقش با وجود این که این بدهی‌های پرداخت شده اند هنوز در گوگل قابل دسترسی است و برایش مشکل ایجاد میکند.
بعد از این حکم تعداد زیادی از افراد به گوگل مراجعه کردند تا برخی اطلاعات در موردشان از نتایج جستجوی گوگل خارج شود. حالا گوگل یک فرم آنلاین درست کرده و از این افراد می‌خواهد که مشخصات و لینک‌هایی که از نظرشان قدیمی شده و باید از دور خارج شوند وارد کنند. همه کسانی که این تقاضانامه را پر میکنند باید کارت شناسایی عکس دار خود را نیز اسکن کنند و بفرستند تا از تقلب جلوگیری شود.
در روز نخست ارائه فرم آنلاین فراموشی اطلاعات قدیمی و تاریخ مصرف گذشته، ۱۲ هزار نفر تقاضای از پاک کردن اطلاعات خود از این موتور جستجو را داشته‌اند
منبع خبر :http://www.cnet.com تاریخ 13 خرداد 93
آیا پاک کردن اطلاعات از اینترنت ممکن است؟ به نظر من این امکان گوگل برای پاک کردن سوابق از گوگل تا حدی راه حل خوبی است اما آنچه در مورد اهمیت دارد تاثیر گذاری این عمل است.آیا این عمل فایده ای در بر دارد؟زیرا آنچه که آنلاین شد آنلاین بافی می ماند حتی اگر در بزرگترین موتور جستجوی دنیا یعنی گوگل پاک شود ممکن است افراد دیگری(حقیقی یا حقوقی) آن را از قبل داشته باشند و بتوانند آن را دوباره در دستری قرار دهند.
با پاک شدن اطلاعات از گوگل دیگر امکان دسترسی به آن برای عموم به راحتی تایپ یک عبارت و یک کلیک نیست و باعث می شود مشکلات کمتری برای فرد صاحب اطلاعات پیش بیاید و اما تنها گوگل موظف به انجام چنین عملی است و یا سایر موتورهای جستجو نیز باید این عمل را انجام دهند؟
اگر شما نیز خواستار پاک شدن اطلاعات خود از گوگل هستید سریعتر این فرم را پر کنید.
نظر شما در مورد این اقدام گوگل چیست؟ تا چه حدی تاثیر گذار است؟