ایرانی،ایرانی بخر،استفاده کن ...!

تو این پست یه مسئله ای رو مطرح میکنم که ذهن خودمو خیلی مشغول کرده و بهش زیاد فک کردم ولی واقعا به نتیجه درست حسابی‌ای نرسیدم یعنی تصمیم گیری درموردش خیلی سخته!

اونم اینه که با وجود اینکه ما میدونیم تقریبا به هیچکدام از شرکتهای بزرگ فعال در حوزه کامپیوتر و IT نمیتوان اعتماد کرد و احتمالا همشون ما را شنود میکنن و از طرف دیگه تقریبا همه ی این کشورها رابطه خوبی با ما ندارند (البته باید بگیم که تمامی اونا تو آمریکا و صهیونیست خلاصه میشن..!!) و با ما لجند (یا شاید ما با اونا لجیم!!) ، حال باید بازم از محصولات و خدماتشون استفاده کنیم؟!

آیا حق دسترسی به اینترنت جز حقوق اساسی بشر باید باشد؟!!

جواب سازمان ملل بلی است!

در واقع سازمان ملل پیشنهاد کرده حق دسترسی به اینترنت به عنوان حق دسترسی به ارتباطات حداقلی و سرویس‌های اطلاع رسانی به عنوان یکی از حقوق اساسی بشر شناخته بشه، همچنین در سال ۲۰۰۳ در اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطاعاتی  این پیشنهاد دوباره مطرح شد. ولی در منشوری که چندی پیش در سایت ریاست جمهوری (روحانی مچکریم...!) تحت عنوان منشور حقوق شهروندی منتشر شد چیزی درمورد این موضوع گفته نشده... .

آینده روبط انسان و ربات به کجاها میرود؟!!

راستشو اگه بخواین برای خودم خیلی جالبه بدونم بالاخره این ربات‌ها تو زندگی ما چی کاره‌اند؟

ربات فضانورد ، ربات خانه دار ، ربات شطرنج باز ، ربات چمدان (!!) ، ربات نوزاد،ربات پرستار،ربات بیمار،ربات‌های بهدار،ربات مانکن،ربات معلم،ربات بوشناس،ربات دستیار در آشپزخانه،ربات احساساتی،ربات نقاش و ... .

یعنی فکر کنم اگه راه داشت و با همین قدرت جلو بریم مسایل مربوط به ازدواجم رو هم با کمک همین ربات‌ها حل میکردیم و دیگه واقعا نه کوه به کوه میرسید و نه آدم به آدم ... .