روش های جدید شناسایی افراد در فضای مجازی

شرکتی در اسراییل دربان دیجیتال درست کرده است که این سیستم صورت را با پایگاه داده مطابقت می دهد که اگر شناسایی شود در را به روی آنها باز می کند و در صورت عدم شناسایی در راباز نمی کند روش شناسایی تصویری است نه تنها صورت بلکه کل بدن را مطابقت می دهد. بدن بخش مهمی از انسان است یعنی اندازه کل بدن را با صورت مطابقت می دهد و بررسی می کند ایا این بدن همانی است که در روزهای پیش بوده است یا نه؟کاری که این سیستم می خواهد انجام دهد این است که شیوه نگهبانی را تقلید کند و به صورت سریع تصمیم های درست بگیرد که این روش بسیار خوب است.

اما این روش مستلزم این است که ان هایی را که مشخصات بیو متریک را می خواهندباید برای همکاری این سیستم همکاری کنندو جمع اوری این اطلاعات از عموم مردم کار سختی است چرا که مردم باید عنبیه چشم و اثر انگشتشان چک شود کاری که شرکت در حال انجام ان است این است که بر اساس یکی از مشخصه های منحصر به فرد ما یعنی بر اساس رفتار ما شناسایی کنند چه در راه رفتن، صحبت کردن و... یعنی حتی از رقصیدن هم می توان به سیستم امنیتی رسید!!!

نرم افزار bio catch شیوه تعامل رفتار ما را در کامپیوتر و... را برداشت میکندتا ما در سیستم های بانکی شناسایی شویم.ایده این کار این است که جایگزین یکی از موارد امنیتی شود اقداماتی که خودشون اسباب مزاحمت شدند.مثلا ما باید یکسری را جواب بدهیم و این در حالی است که مجرمان اینترنتی همواره به راحتی این پرسش های امنیتی را دور میزنند و فقط این پرسش های امنیتی موجب نارضایتی افراد عادی میشود  هدف این نرم افزار هم همین است که افراد را از طریق شیوه رفتار و تعاملات انها بررسی کند و الگوی رفتاری انها را به دست اورد و در شناسایی افراد به کار ببرد یعنی علاوه بر تامین امنیت از طریق تعاملات ما در فضای مجازی بتوانیم به طور صحیح شناسایی کنیم.

این نرم افزار تولید یک تکنولوژی است که دیگر پسورد نمیخواهد اما ما را به درستی بشناسد این یکی از راههایی است که تامین امنیت برای افراد را راحتتر کرده است اما سوال این جا مطرح میشود که ایا وقتی تمام رفتار ما در اینترنت و فضای مجازی ثبت و ضبط می شود.

ایا حریم خصوصی ما را نقض نمی کند؟ ایا روش تامین امنیت راحتتر به نقض حریم خصوصی بیشتر می ارزد؟

تلاش برای بازسازی اعتماد از دست رفته پس از افشاگری اسنودن

پس از افشاگری اسنودن و ارائه مدارک تکان دهنده ی وی درباره ی شنود، جاسوسی و مانیتورینگ شدید ارتباطات دیجیتال و از راه دور (بیش از یک میلیارد کاربر در سراسر جهان) که بسیاری از آنها را مستقیما از سرورهای مرکزی و ستون فقرات (BACKBONE) به دست می آورد، انتقادات شدیدی به این عمل آمریکا که حتی هم پیمانان و شهروندان خودش را هم مورد این عمل قرار داده است، شد.

این افشاگری سبب عدم اعتماد و در نتیجه سبب آسیب به حوزه های سیاسی، اقتصادی  این کشور شد

در کلاس درس و همچنین اخبارها و سایت ها و دیگر شبکه های اطلاع رسانی در مورد این موضوع  بحث شده و تا حدودی به آن آگاه هستیم

مسئله ای که به آن می پردازیم، این است که مقامات آمریکایی در جهت این بازسازی این اعتماد متزلزل شده یا بهتر بگویم از بین رفته چه کار کرده اند.

باراک اوباما طرحی برای اصلاح عملکرد آژانس امنیت ملی ارائه داد و کلیاتی آن را مطرح کرد.

دراین طرح به هم پیمان و اصطلاحا دوستان نزدیک آمریکا اطمینان داد که جاسوسی علیه آنان متوقف می شودو لازم نیست نگران باشند و اقدامات خود را در جهت اینکار و متوقف کردن جاسوسی از آنهارا شرح داده است. این صحبت باراک اوباما از نظر من نمی تواند قابل اطمینان باشد چرا که او در سال 2011 از شنود آنجلا مرکل سیاست مدار آلمانی باخبر بوده و با وجود موافقت نامه های امضا شده ی آلمان و آمریکا با هدف تبادل اطلاعات در دوسوی آتلانتیک که لزوم آن اطمینان طرفین از سیاست های دوستانه و عدم جاسوسی در اطلاعات است، دستوری برای متوقف کردن آن نداده است،

در این طرح نیز به شهروندان آمریکایی اطمینان داده که با وجود استفاده ی سازمان های امنیتی و اطلاعاتی از برخی اطلاعات اما از حقوق شهروندان حمایت خواهد کرد و نگرانی های آن ها را در مورد حریم خصوصی ارتباطات دیجیتال درک می کند. و اطلاعاتی که سازمان های امنیتی و اطلاعاتی ذخیره و استفاده می کنند در جهت حفظ امنیت کشور است. و دستورات خود جهت پیگیری این کار را داده است

این حرف باراک اوباما جهت به دست آوردن اطمینان شهروندانش است، پیشتر هم شهروندان نگرانی های حریم خصوصی شان را ابراز کرده بودند ولی قبل از افشاگری جاسوسی در اعمال شهروندان را نفی کرده بودند و اگر افشاگری نمی شد این جاسوسی و شنود ادامه پیدا می کرد.

نکته ی جالب توجه این است که باراک اوباما در طرح خود از تغییر سیاست در دیگر کشورها صحبتی نکرده و اینگونه بر می آید که همچنان جاسوسی، شنود، مانیتورینگ و نقض حریم خصوصی ادامه پیدا خواهد کرد. و با توجه به اسناد فاش شده ی اسنودن از جاسوسی در ایران لازم است سیاست های  ارتباطی خود را به صرعت عوض کنیم. مثلا شبکه ی ملی اطلاعات که یکی از دوستان در همین وبلاگ در مورد آن صحبت کرده است.

NSA از سال 2008 با نصب برنامه جاسوسی، اطلاعات iPhone را ضبط می کند

بر اساس اسناد فاش شده از NSA توسط مجله آلمانی Der Spiegel، که منتشر شده NSA از سال 2008 با نصب نرم افزاری به اطلاعات آیفون دست یافته است. این نرم افزار در قالب برنامه ای به نام DROPOUTJEEP است. که تمام پیام هایی که به صورت SMS و یا صوتی هستند و تمامی افراد موجود در لیست تلفن و همچنین به بسیاری از اطلاعات کاربران دسترسی دارد.

این برنامه حتی می تواند از راه دور نیز کنترل و فعال شود. تمامی اطلاعات بدست آمده به صورت رمزنگاری شده به NSA ارسال می شود. به گزارش این مجله، NSA همچنین اقدام به کرک اندروید و بلک بری نیز کرده است.

اما اپل به این خبر شدیدا واکنش نشان داده و آن را تکذیب کرده است.

حال می توان گفت با توجه به قوانین بین الملل کشورها آیا NSA برای حفظ امنیت ملی خود مجاز به جاسوسی در سطح وسیعی از این اطلاعات است؟ آیا اپل آگاهانه در همچنین برنامه ای با NSA همکاری کرده است؟ 

می توان گفت اگر شرکت اپل به صورت آگاهانه اقدام به همچنین کاری کند، اعتماد مشتریان خود را از دست می دهد و بنابراین از این کار خودداری می کند حتی اپل و هفت شرکت دیگر در ماه دسامبر طی یک نامه سرگشاده که آن را به اوباما فرستادند، خواستار تصحیح این اقدامات شدند.

منبع: 

http://www.forbes.com